po prośbie

См. также в других словарях:

• chodzić [iść, pójść] po prośbie — {{/stl 13}}{{stl 7}} żebrać, utrzymywać się z jałmużny : {{/stl 7}}{{stl 10}}W ostatnich latach życia musiał chodzić po prośbie, aby nie umrzeć z głodu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chodzić — 1. Chodząca cnota, cnotliwość, dobroć, powaga, uczciwość itp. «o człowieku godnym, dobrym, rozsądnym, uczciwym itp.»: Moja teściowa, kobieta niezwykle energiczna i uczynna, uchodzi we wsi (...) za chodzącą dobroć. PorD 5/1999. 2. Chodząca kronika …   Słownik frazeologiczny

• iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

• pchnąć — Pchać biedę, przestarz. pchać taczkę (życia) «żyć w niedostatku i walczyć z nim, mieć ciągle kłopoty, zmartwienia życiowe, ale jakoś sobie z nimi radzić»: Jeden swoją biedę sam pcha, a drugi lata po prośbie. Polityka 22/1995. Pchać nos gdzieś, w… …   Słownik frazeologiczny

• pchać — biedę, przestarz. pchać taczkę (życia) «żyć w niedostatku i walczyć z nim, mieć ciągle kłopoty, zmartwienia życiowe, ale jakoś sobie z nimi radzić»: Jeden swoją biedę sam pcha, a drugi lata po prośbie. Polityka 22/1995. Pchać nos gdzieś, w nie… …   Słownik frazeologiczny

• prośba — (Ani) prośbą, ani groźbą; (ni) prośbą, ni groźbą «powiedzenie oznaczające, że nawet stosowanie skrajnie różnych metod nacisku nie daje efektów»: Jednak podczas 9 godzinnego przesłuchania Moniki ani prośbą, ani groźbą nie udało się młodej… …   Słownik frazeologiczny

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• dziad — m IV, DB. a, W. dziadzie pot. dziadu Ms. dziadzie; lm M. y, DB. ów 1. «żebrak, zwłaszcza stary człowiek żebrzący; w ogóle biedak» Dziad kościelny. Przyszedł dziad po prośbie. ◊ Dziad kalwaryjski «żebrak chodzący po odpustach i zarabiający… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• mopanek — m III, DB. mopaneknka, N. mopaneknkiem; lm M. ci mopaneknkowie, te mopaneknki, DB. mopaneknków pogard. zdr. od mopan Czołem do radziwiłłowskich nóg, przy prośbie, mopanku!… (Sienkiewicz) …   Słownik języka polskiego

• prośba — ż IV, CMs. prośbabie; lm D. próśb 1. «skierowanie do kogoś jakiegoś życzenia i naleganie na jego spełnienie; proszenie» Gorąca, natarczywa, pokorna, usilna prośba. Milcząca, niema prośba. Prośba o litość. Prośba o chleb, o wodę. Mieć do kogoś… …   Słownik języka polskiego